optimusveterinaria.com

Zespół lęku napadowego to stan należący do zaburzenia lękowego, który charakteryzuje się występowaniem napadów paniki nagle, w dowolnym miejscu i czasie, wielokrotnie doświadczanych. W normalnych warunkach każdy może odczuwać niepokój w określonych momentach jako forma naturalnej reakcji organizmu na stres lub sytuacje zagrażające życiu. Jednak u osób z lękiem napadowym uczucie niepokoju, paniki i stresu pojawiają się nieoczekiwanie, niezależnie od czasu lub sytuacji, która ma miejsce w środowisku, wielokrotnie, często bez niczego niebezpiecznego lub bez potrzeby strachu.

Lęk napadowy występuje częściej u kobiet niż u mężczyzn. Zaburzenie to zwykle rozwija się wraz z wiekiem i w większości przypadków jest wywoływane przez stres.

Lęk napadowy można wyleczyć poprzez psychoterapię, która jest przeprowadzana etapami, aby zapewnić pacjentom zrozumienie i sposoby myślenia w radzeniu sobie z lękiem napadowym, zanim objawy zaczną być odczuwalne. Oprócz psychoterapii w leczeniu lęku napadowego stosuje się również leki.

Przyczyny paniki

W niektórych przypadkach podejrzewa się, że zespół lęku napadowego jest dziedziczony genetycznie. Jednak nie było badań, które byłyby w stanie udowodnić, dlaczego to zaburzenie może być dziedziczone u jednego lub kilku członków rodziny, ale nie u innych członków rodziny.

Badania wykazały, że niektóre części mózgu i procesy biologiczne odgrywają kluczową rolę w regulowaniu uczucia strachu i niepokoju. Niektórzy eksperci uważają, że osoby z lękiem napadowym popełniają błąd w interpretacji ruchów ciała lub doznań, które w rzeczywistości są nieszkodliwe, ale są uważane za zagrożenie. Ponadto czynniki zewnętrzne, takie jak czynniki środowiskowe, są również uważane za wyzwalacze lęku napadowego.

Oto czynniki, które wywołują lęk napadowy:

• Stres jest głównym wyzwalaczem.
• Historia zdrowia rodziny.
• Traumatyczne wydarzenie, którego doświadczyłeś, takie jak wypadek lub poważna choroba.
• Drastyczne zmiany w życiu, takie jak rozwód lub posiadanie dzieci.
• Spożywanie zbyt dużej ilości kofeiny i nikotyny.
• Historia doświadczania przemocy fizycznej lub seksualnej.

Objawy paniki

Objawy lęku napadowego zwykle rozwijają się w okresie dojrzewania i dorosłości. Oznaki, które będą odczuwalne podczas doświadczania paniki, to doświadczanie więcej niż trzech ataków paniki i zawsze uczucie strachu z powodu napadów paniki, które się powtarzają.

Strach, który powstaje u osób z atakami paniki, jest bardzo przejmujący i przerażający i może pojawić się w losowym czasie lub miejscu (w dowolnym miejscu i czasie).

W jednym ataku paniki objawy mogą trwać 10-20 minut. W rzadkich przypadkach objawy paniki mogą trwać dłużej niż godzinę. Wywołane objawy mogą również ogólnie się różnić i różnić się w zależności od osoby z lękiem napadowym.

Inne objawy związane z atakami paniki to:

• Oszołomiony
• Zawrót głowy.
• Nudny.
• Ciężko oddychać.
• Poczuj się jak dusza.
• Drętwienie lub mrowienie w dłoniach lub stopach.
• Ból w klatce piersiowej.
• Wyzysk
• Dreszcze.
• Chwiejny.
• Napady padaczkowe.
• Suchość w ustach.
• Bicie serca.
• Zmiany w stanie psychicznym, takie jak poczucie, że rzeczy nie są prawdziwe lub depersonalizacja.
• Strach przed śmiercią.

Diagnoza lęku napadowego

Diagnoza lęku napadowego, opisana w Podręczniku diagnostyczno-statystycznym zaburzeń psychicznych (Podręcznik diagnostyczno-statystyczny zaburzeń psychicznych/DSM-5), ważne jest, aby wykluczyć inne przyczyny lub stany podobne do lęku napadowego. Według DSM-5, w diagnozowaniu lęku napadowego jest kilka ważnych punktów, a mianowicie:

• Zaburzenie paniki charakteryzuje się częstymi atakami paniki.
• Zaburzenie paniki z napadami paniki, które nie są spowodowane skutkami przyjmowania leków lub chorobą.
• Lęk napadowy nie jest związany z innymi zaburzeniami psychicznymi, takimi jak niektóre fobie, takie jak fobia społeczna, zaburzenia lękowe, zespołu stresu pourazowego, do zaburzeń obsesyjno-kompulsywnych.

W celu wstępnej diagnozy lekarz określi, czy pacjent cierpi na zaburzenia hormonów tarczycy, czy chorobę serca na podstawie objawów pojawiających się podczas ataku paniki. Aby pomóc w postawieniu diagnozy lęku napadowego, lekarz wykona badania w postaci:

• Wypełnienie ankiety lub omówienie historii nadużywania napojów alkoholowych lub innych substancji
• Ocena stanu psychicznego pod kątem doświadczanych objawów lęku napadowego, lęku, strachu, stresu, problemów osobistych, stanu obecnego i historii choroby.
• Dokładne badanie fizykalne.
• Badania krwi w celu sprawdzenia czynności tarczycy oraz badanie zapisów serca (elektrokardiografia).

Leczenie lęku napadowego

Metody leczenia lęku napadowego są stosowane w celu zmniejszenia częstotliwości i intensywności napadów paniki oraz poprawy jakości życia. Dwie główne metody leczenia lęku napadowego to psychoterapia i leki. Zastosowana metoda leczenia będzie dostosowana do ogólnego stanu zdrowia pacjenta i nasilenia doświadczanego zaburzenia lękowego.

Psychoterapia

Uważa się, że psychoterapia jest skuteczną podstawową metodą leczenia lęku napadowego. W psychoterapii lekarz zapewni zrozumienie i zmieni sposób myślenia pacjentowi tak, aby poradził sobie z sytuacją paniki, z którą się spotyka. Jedną z form psychoterapii jest terapia poznawczo-behawioralna.terapia poznawczo-behawioralna) które zapewni zrozumienie i sposoby myślenia w radzeniu sobie z paniką jako sytuacją niezagrażającą życiu. Na tym etapie lekarz stopniowo stworzy warunki, które wywołają wystąpienie objawów lęku napadowego. Warunek ten zostanie jednak zrealizowany z należytym uwzględnieniem bezpieczeństwa pacjenta. Oczekuje się, że terapia ukształtuje nawyki i zachowania pacjentów, którzy nie czują się już zagrożeni. Ponadto psychoterapia odniesie również sukces w zwiększeniu pewności pacjenta w eliminowaniu uczucia strachu, jeśli poprzednie ataki paniki były w stanie poradzić sobie.

Psychoterapia wymaga od pacjenta czasu i wysiłku, ale ta terapia przyniesie pacjenta w lepszym stanie niż dotychczas. Efekty psychoterapii, czyli zmiany w sposobie myślenia i działania, jakie będą podejmować pacjenci w radzeniu sobie z atakami, można odczuć w ciągu kilku tygodni do kilku miesięcy. Dlatego pacjentom zaleca się regularne poddawanie się psychoterapii, aby upewnić się, że objawy lęku napadowego można opanować i zapobiec nawrotom.

Leki

Selektywne inhibitory wychwytu zwrotnego serotoniny (SSRI), jak fluoksetyna lub sertralina. Ten lek przeciwdepresyjny jest dość bezpieczny i ma niskie ryzyko wystąpienia działań niepożądanych. Ten rodzaj leków byłby zalecany jako pierwsza linia leczenia w celu złagodzenia ataku paniki.

Benzodiazepiny, jak alprazolam lub klonazepam. Ten lek uspokajający działa poprzez hamowanie aktywności ośrodkowego układu nerwowego. Lek ten jest przyjmowany tylko przez krótki czas, ponieważ może powodować uzależnienie od narkotyków oraz zaburzenia fizyczne lub psychiczne. Jeśli chcesz wziąć ten lek, unikaj spożywania napojów alkoholowych. Poinformuj lekarza, jeśli przyjmujesz jakiekolwiek inne leki, w tym suplementy i produkty ziołowe, aby uniknąć niepożądanych interakcji.

Inhibitory wychwytu zwrotnego serotoniny i noradrenaliny (SNRI), jak wenlafaksyna. Jest to lek przeciwdepresyjny, który może być stosowany przez lekarzy jako kolejna opcja w celu złagodzenia objawów napadu paniki.

Powikłania lęku napadowego

W przypadku lęku napadowego, który nie jest odpowiednio leczony, pogorszy stan pacjenta i spowoduje szereg innych problemów, takich jak depresja, alkoholizm lub nadużywanie narkotyków, stanie się aspołecznym, problemy w szkole lub pracy, problemy finansowe.

Zapobieganie napadom paniki

Nie ma sposobu, który może znacząco zapobiec wystąpieniu lęku napadowego. Istnieje jednak kilka działań, które możemy podjąć, aby zmniejszyć występujące objawy. Między innymi są to:

• Unikaj słodkich, zawierających kofeinę lub napojów alkoholowych.
• Rzuć palenie i nie nadużywaj narkotyków.
• Wykonuj zdrowe czynności, takie jak ćwiczenia.
• Wystarczające potrzeby w zakresie snu i odpoczynku.
• Ćwicz techniki radzenia sobie ze stresem i techniki relaksacyjne, na przykład wykonując techniki głębokiego i długiego oddychania, jogę lub rozluźniając mięśnie.
• Dołącz do społeczności, która ma ten sam problem. Ma to na celu stworzenie świadomości, zrozumienia, przyzwyczajenie się do radzenia sobie z paniką.