optimusveterinaria.com

Ataksja to zaburzenie ruchu spowodowane problemami z mózgiem. Osoba dotknięta ataksją ma trudności z poruszaniem ciałem zgodnie z życzeniem lub kończynami mogą się poruszać, gdy nie są pożądane. Innymi słowy, ataksja oznacza również zaburzenie nerwowe lub neurologiczne, które wpływa na koordynację, równowagę i mowę.

Wiele warunków może spowodować uszkodzenie części mózgu, która reguluje koordynację mięśni. Te stany mogą być uzależnieniem od alkoholu, chorobą, czynnikami genetycznymi lub spożywaniem niektórych leków.

Do tej pory znaleziono około 100 różnych rodzajów ataksji. Te typy są pogrupowane na podstawie przyczyny i części ciała, która jest zaburzona. Leczenie ataksji zależy od przyczyny i ma na celu samodzielne wykonywanie czynności przez pacjenta. Formy leczenia, które można wykonać, w tym podawanie leków, fizjoterapia i psychoterapia.

Objawy ataksji

Objawy ataksji mogą rozwijać się powoli lub nagle zaatakować. Typowe objawy występujące przy zaburzeniach nerwowych, do których należą:

• Słaba koordynacja ruchowa.
• Niestabilne kroki lub jakby zaraz upadły.
• Trudności w kontrolowaniu zdolności motorycznych, takich jak jedzenie, pisanie lub zapinanie guzików koszuli.
• Zmiana w mowie.
• Trudności z połykaniem.
• Oczopląs lub mimowolne ruchy gałek ocznych. Ten ruch gałek ocznych może wystąpić w jednym lub obu oczach, które poruszają się na boki (w poziomie), w górę w dół (w pionie) lub obracają się.
• Zaburzenia w myśleniu lub emocjach.

Ataksja może wystąpić w dowolnym obszarze ośrodkowego układu nerwowego. Na podstawie lokalizacji uszkodzenia ataksja dzieli się na:

• Ataksja móżdżkowa (móżdżkowa). Ten stan występuje, gdy dochodzi do uszkodzenia móżdżku lub móżdżku, które odgrywają rolę w równowadze lub koordynacji. Na ataksję móżdżkową wskazują takie objawy, jak zmiany osobowości lub zachowania, osłabienie lub drżenie mięśni, trudności w chodzeniu, niewyraźna mowa lub chodzenie szerokimi krokami.
• Ataksja sensoryczna. Może dojść do uszkodzenia rdzenia kręgowego lub obwodowego układu nerwowego. Nerwy obwodowe są częścią układu nerwowego oprócz mózgu i rdzenia kręgowego. Objawy ataksji czuciowej obejmują drętwienie nóg, trudności w dotykaniu nosa przy zamkniętych oczach, brak odczuwania wibracji, trudności w chodzeniu w słabym świetle lub ciężkie kroki podczas chodzenia.
• Ataksja przedsionkowa. Ten rodzaj uszkodzenia występuje w układzie przedsionkowym w uchu wewnętrznym. Funkcją układu przedsionkowego jest regulacja ruchu głowy, równowagi ciała oraz utrzymywanie postawy ciała w przestrzeni (przestrzennej). Objawy zaburzeń układu przedsionkowego, w tym zaburzenia widzenia lub niewyraźne widzenie, nudności i wymioty, problemy ze staniem lub siedzeniem, trudności w chodzeniu prosto oraz zawroty głowy lub zawroty głowy.

Przyczyny ataksji

Kilka stanów może powodować ataksję. Z przyczyny ataksję można zaklasyfikować do ataksji nabytej (ataksji nabytej).nabyta ataksja), ataksja genetyczna i ataksja idiopatyczna.

Nabyta ataksja

Ten rodzaj ataksji występuje, gdy dochodzi do uszkodzenia rdzenia kręgowego z powodu urazu lub choroby. Niektóre z przyczyn to:

• Infekcje bakteryjne mózgu, np. zapalenie opon mózgowych lub
• Infekcje wirusowe, które rozprzestrzeniają się do mózgu, takie jak ospa wietrzna lub odra.
• Brak hormonu tarczycy we krwi.
• Stany zakłócające dopływ krwi do mózgu, takie jak udar lub krwawienie.
• Poważny uraz głowy po upadku lub wypadku.
• Guz mózgu.
• Porażenie mózgowe, lub zaburzenia spowodowane uszkodzeniem mózgu podczas wzrostu dziecka przed lub po urodzeniu, które wpływają na zdolność organizmu do koordynacji ruchów.
• Choroby autoimmunologiczne, takie jak stwardnienie rozsianesarkoidoza lub celiakia.
• Zespół paranowotworowy, czyli zaburzenie układu odpornościowego spowodowane rakiem.
• Wodogłowie.
• Brak witamin B1, B12 lub E.
• Toksyczne reakcje lub skutki uboczne leków, takich jak środki uspokajające lub chemioterapeutyki.
• Uzależnienie od alkoholu lub nadużywanie narkotyków.

Ataksja ggenetyczny

Ataksja genetyczna to ataksja dziedziczona po rodzicach. gdzie występuje błąd w niektórych genach, które powodują zahamowanie funkcji komórek nerwowych w mózgu lub rdzeniu kręgowym, powodując uszkodzenie komórek nerwowych. Istnieje kilka rodzajów ataksji genetycznej, w tym:

• Ataksja spowodowana genem dominującym (zaburzenie autosomalne dominujące). W tym zaburzeniu ataksja może być dziedziczona, nawet jeśli nieprawidłowy gen jest dziedziczony tylko od jednego rodzica. Do tej grupy należy ataksja rdzeniowo-móżdżkowa, która najczęściej dotyka dorosłych w wieku 25-80 lat. Innym rodzajem jest ataksja epizodyczna, która może być wywołana szokiem lub nagłym ruchem, a także stresem. Wczesne objawy ataksji epizodycznej mogą pojawić się w okresie dojrzewania.
• Ataksja spowodowana genem recesywnym (zaburzenie autosomalne recesywne).W tym zaburzeniu oboje rodzice muszą przekazać dziecku geny, aby wywołać ataksję.  Niektóre z tych rodzajów ataksji to:
  • ataksja Friedreicha, która zwykle występuje przed 25 rokiem życia.
  • Ataksja-teleangiektazja, rzadka postępująca choroba występująca u dzieci, powoduje osłabienie funkcji mózgu i układu odpornościowego.
  • Wrodzona ataksja móżdżkowa, która jest stanem spowodowanym uszkodzeniem móżdżku przy urodzeniu.
  • Choroba Wilsona, która charakteryzuje się nagromadzeniem miedzi w mózgu, wątrobie lub innych narządach.

Ataksja idiopatycznak

Przyczyna tej ataksji jest nieznana. Innymi słowy, ten rodzaj ataksji nie jest spowodowany mutacją genu, urazem lub chorobą. Ataksja idiopatyczna obejmuje: zanik wieloukładowy. Ta ataksja może wystąpić z powodu kombinacji czynników środowiskowych lub genetycznych.

Diagnoza ataksji

Rozpoznanie ataksji może postawić lekarz po zapytaniu o objawy i wykonaniu badania fizykalnego, w tym badania neurologicznego. Badanie obejmuje sprawdzenie stanu pamięci i koncentracji, wzroku, słuchu, równowagi, koordynacji i odruchów pacjenta. W celu ustalenia przyczyny ataksji lekarz może zalecić dodatkowe badania, takie jak:

• Skan mózgu. Aby zidentyfikować nieprawidłowe warunki w mózgu, które powodują ataksję. Skanowanie można wykonać za pomocą zdjęć rentgenowskich, tomografii komputerowej lub rezonansu magnetycznego.
• Nakłucie lędźwiowe. Lekarz zbada płyn mózgowo-rdzeniowy pod kątem nieprawidłowych warunków, takich jak infekcja, które powodują takie same objawy jak ataksja.
• Badania genetyczne. Aby ustalić, czy ataksja jest spowodowana mutacjami genów. Lekarz pobierze próbkę krwi do badania.

Leczenie ataksji

Leczenie ataksji opiera się na przyczynie. Na przykład ataksja spowodowana niedoborem witamin może być leczona suplementami witaminowymi. Tymczasem ataksję epizodyczną można leczyć lekami acetazolamid i unikanie czynników wyzwalających, takich jak stres. W przypadku ataksji nabytej w wyniku infekcji można ją leczyć antybiotykami lub lekami przeciwwirusowymi.

Aby złagodzić zaburzenia odczuwane przez osoby z ataksją, lekarze mogą zalecić:

• Leki. Przykładem jest baklofen oraz tyzanidyna na skurcze i skurcze mięśni, medycyna sildenafil na zaburzenia erekcji, zastrzyki toksyna botulinowa w łagodzeniu skurczów mięśni, leki przeciwbólowe na nerwobóle (ibuprofen, paracetamol), a także leki przeciwdepresyjne na zaburzenia depresyjne.
• Samoleczenie w przypadku zaburzeń pęcherza. Na przykład ograniczanie przyjmowania płynów, ustalanie harmonogramu regularnego oddawania moczu i unikanie napojów, które mogą zwiększać produkcję moczu, takich jak kofeina lub alkohol.
• Noszenie okularów z pryzmatami dla pacjentów z ataksją, którzy mają podwójne widzenie.

W przypadku ataksji spowodowanej przez stwardnienie rozsiane lub porażenie mózgowe, nie można wyleczyć. Aby ułatwić chorym wykonywanie rutynowych czynności, lekarze mogą zalecić stosowanie urządzeń wspomagających, takich jak laski, pomoce komunikacyjne dla mowy i zmodyfikowane przybory do jedzenia.

Oprócz przezwyciężenia stanów powodujących ataksję lekarze mogą również prowadzić terapię, aby pomóc chorym w samodzielnym wykonywaniu codziennych czynności. Przykładem jest:

• fizykoterapia, aby wspomóc koordynację i zwiększyć elastyczność pacjenta w wykonywaniu ruchów.
• terapia rozmowa, w celu poprawy umiejętności mowy i połykania.
• terapia zajęciowa, pomoc pacjentom w wykonywaniu rutynowych czynności, takich jak samodzielne karmienie.

Oprócz terapii skonsultuj się z doradcą lub dołącz do Grupa wsparcia może również pomóc cierpiącym znaleźć motywację i lepiej zrozumieć doświadczany stan ataksji.